عکس‌نوشت؛ فراز و نشیب‌های یک دوره حرفه‌ای، نگاهی به زندگی ورزشی کریستوف داوم

1403/6/10 ، 09:01 ، 4 ماه پیش

محمد مهدی گلکار

کریستوف داوم، سرمربی مطرح آلمانی، از دنیا رفت.

داوم بیش از سی سال در آلمان و ترکیه مربیگری کرد. او در فصل 1985/86 دستیار گئورگ کسلر در کلن بود، باشگاهی که پیش از آن برای بخش آماتور آن بازی کرده و هدایت تیم جوانان را نیز بر عهده داشت.

داوم در سپتامبر 1986 جایگزین کسلر شد. ابتدا به صورت موقت، سپس تقریبا چهار سال به صورت دائم. نتایج خوب به سرعت از راه رسید. کلن در این مدت دو بار نایب قهرمان و یک بار نیز سوم شد.

جنگ قهرمانی در فصل 1988/89 به طور خاص در خاطره‌ها باقی مانده است. داوم جنگ روانی را آغاز کرد و گفت بایرن این فصل بدون جام خواهد ماند. چند روز قبل از پایان فصل، مشاجرات داوم و اولی هوینس مدیر بایرن در یکی از برنامه‌های ZDF اوج گرفت. البته در هفته 31 بایرن 3-1 در خانه کلن پیروز شد و در نهایت جام به مونیخ رفت.

در زمان برگزاری جام جهانی 1990 قرارداد داوم با کلن فسخ شد. او اما در نوامبر همان سال هدایت اشتوتگارت را بر عهده گرفت که ماتیاس زامر را در ترکیب خود داشت.

در سال 1992 موفقیت بزرگ از راه رسید. اشتوتگارت با گل دیرهنگام گیدو بوخوالد لورکوزن را شکست داد و بالاتر از دورتموند و فرانکفورت قهرمان بوندس‌لیگا شد.

فصل بعد و در بازی لیگ قهرمانان برابر لیدز، داوم اشتباه بزرگی انجام داد. در حالی که تنها استفاده از سه بازیکن خارجی مجاز بود، سرمربی اشتوتگارت خارجی چهارم را وارد زمین کرد. اشتوتگارت در مجموع صعود کرده بود، اما لیدز توانست کار را به بازی تکراری در بارسلون بکشاند و اشتوتگارت در این بازی 1-2 شکست خورد. حدود یک سال بعد و در دسامبر 1993 داوم از اشتوتگارت جدا شد.

او سپس به استانبول رفت تا هدایت بشیکتاش را بر عهده بگیرد. قهرمانی جام حذفی، سپس قهرمانی لیگ در فصل بعد دستاورد او در این دوره بود.

راینر کالموند، مدیر سنگین وزن لورکوزن، در تابستان 1996 داوم را مجاب کرد که سرمربی این تیم شود. چهار سال پرماجرا برای داوم، کالموند و لورکوزن.

سه نایب قهرمانی برای لورکوزن در سال‌های 1997، 1999 و 2000 لقب نورکوزن را پدید آورد. تلخ‌ترین مقام دومی در فصل 1999/2000 شکل گرفت. با شکست 0-2 در اونترهاخینگ (گل بخودی بالاک) جام قهرمانی از دست رفت تا بایرن و هوینس تنها چند کیلومتر دورتر بار دیگر قهرمان بوندس‌لیگا شوند.

در تابستان 2000 ماجرای مصرف کوکائین سر و صدای زیادی به پا کرد. داوم که قرار بود سرمربی تیم ملی شود، متهم به مصرف کوکائین شد. این اتهام با انجام آزمایش اثبات شد. نتیجه: داوم به آمریکا فرار کرد و قرارداد او با DFB و لورکوزن فسخ شد.

داوم در ژانویه 2001 به آلمان برگشت، به مصرف کوکائین اعتراف کرد و 10 هزار یورو نیز به عنوان جریمه پرداخت کرد.

در مارس 2001، داوم برای بار دوم هدایت بشیکتاش را بر عهده گرفت و تا تابستان 2002 سرمربی این تیم بود.

فرانک اشتروناخ، میلیاردر اتریشی و حامی باشگاه آستریا وین، با هدف رقابت در لیگ قهرمانان اروپا با کریستوف داوم قرارداد امضا کرد. قهرمانی لیگ و جام حذفی اتریش در کمتر از یک فصل به دست آمد.

او پس از دوره کوتاه در اتریش، در سال 2003 هدایت فنرباغچه را بر عهده گرفت و با استقبال شدیدی در فرودگاه استانبول مواجه شد.

داوم و فنر دو بار پیاپی قهرمان لیگ شدند اما نتوانستند از دور گروهی لیگ قهرمانان بالاتر بروند.

این مسیر در سال 2006 به دلیل بیماری داوم از هم جدا شد. مرد آلمانی در مونیخ تحت عمل جراحی لگن قرار گرفت.

او در پایان نوامبر 2006 برای بار دوم سرمربی کلن شد و در همان فصل این تیم را به بوندس‌لیگا بازگرداند. در اولین فصل پس از بازگشت، بزها توانستند در رتبه دوازدهم قرار بگیرند.

به دلیل وجود یک بند فسخ ویژه در قرارداد با کلن، داوم از این تیم جدا شد و برای چهارمین بار راهی استانبول شد و به فنرباغچه پیوست.

این دوره تنها یک فصل به طول انجامید و فنر در هفته پایانی قهرمانی را از دست داد. داوم که قصد حضور مجدد در بوندس‌لیگا را داشت، در مارس 2011 جانشین میشائل اسکیبه در آینتراخت فرانکفورت شد.

او نتوانست آینتراخت را نجات دهد و این تیم برای چهارمین بار سقوط کرد. این اولین سقوط در کارنامه مربیگری مرد آلمانی بود و دو روز بعد از آن، کنار رفت. او چند ماه بعد هدایت کلوب بروخه بلژیک را بر عهده گرفت و با نایب قهرمانی در لیگ، این تیم را راهی لیگ اروپا کرد. آن‌ها در دور دوم برابر هانوفر تحت هدایت میرکو اسلومکا در هر دو بازی شکست خورده و حذف شدند.

داوم در می 2012 به دلایل مربوط به سلامتی درخواست فسخ قرارداد کرد و نزد خانواده خود در کلن برگشت.

او در تابستان 2013 بار دیگر به ترکیه رفت و کمتر از یک سال هدایت بورسا اسپور را بر عهده داشت.

آخرین تیمی که داوم هدایت آن را بر عهده گرفت، یک تیم ملی بود. او از تابستان 2016 به مدت بیش از یک سال به رومانی رفت ولی نتوانست مجوز حضور در جام جهانی را برای این کشور به دست آورد.